Dead Nation & L.A. Noire

De komende periode zal angstvallig stil gaan worden. Geen grote games die op de releaselijst staan, ontwikkelaars die ongetwijfeld een langdurige vakantieperiode opnemen en nieuws waar men pas op zijn vroegst in het vierde kwartaal over zal gaan praten. Gelukkig zijn er onlangs nog wat grote namen op de markt verschenen, waaronder Rockstar's L.A. Noire.

Dead Nation

Sinds het moment dat Sony's online netwerk de dupe werd van grootschalige hackaanvallen, is er voor het Japanse bedrijf eigenlijk vrij weinig veranderd. Oké, zowel de consument als Sony stonden even met de billen bloot, maar zover duidelijk zou een flinke update van het netwerk de boel gesloten moeten hebben. Ter compensatie van de langdurige offline status, kregen gamers dertig dagen toegang tot het PlayStation Plus-abonnement en de keuze om twee van de vijf aangeboden games te downloaden. Een opvallende naam op die lijst is het eind 2010 uitgebrachte Dead Nation: een top-down actiegame waarin het alleen maar draait om het afslachten van geïnfecteerd vee (lees: stadsvolk).

Simpel idee met een strategisch element

Op papier klinkt Dead Nation net zo simpel als het speelt. In een fictionele stad stap je in de schoenen van Jack McReady of Scarlet Blake, een van de weinigen die nog immuun zijn voor het uitgebroken virus. Om verdere verspreiding te voorkomen, is het voor hen (lees: jij als speler) noodzakelijk een deel van het tegengif op te zoeken, te vinden aan het eind van de tien vol met zombies gepropte levels. En met de betekenis 'vol', bedoelt de ontwikkelaar ook écht vol. Opvallend aan de game is bijvoorbeeld het strategische element: stapsgewijs speel je van horde naar horde zombies, gebruikmakend van de omgeving en objecten om ze het zwijgen op te leggen. Deze 'truc' is in een game als deze eerder noodzakelijk dan optioneel, want zeg nou zelf: hoe zorg je er anders voor dat je tien- tot vijftienduizend zombies in een volledige speelronde afslacht? Gelukkig biedt Dead Nation genoeg uitbreidings(tweak!)mogelijkheden op het vlak van wapens en uitrusting; later in de game ben je namelijk vaker genoodzaakt vanuit de verdediging te vechten of de omgeving te boobytrappen. Vliegende lichamen en ledematen - daar zijn wij naar op zoek!

Een uitdaging

Dead Nation is géén gemakkelijke game. Hoewel het principe vrij simpel is (slacht alles af en haal het eind!), komt er vaak veel strategie bij kijken. Een redelijk basisch niveau zorgt soms al voor de nodige frustratie, wat het herspelen van delen van het level soms wat saai maakt. Ditzelfde geldt voor de vrij donkere omgevingen - vijanden springen uit het niets op en slaan je binnen een paar seconden tot moes. Gelukkig kun je met een onbekende speler of vriend/vriendin via het online netwerk aan de slag om samen de moeilijke delen te tackelen. Na ongeveer vijf tot zeven uur speeltijd zit de pret er echter op, maar wees gerust: het niveau 'braindead' zorgt ongetwijfeld voor héél wat meer uitdaging.

7,5 / 10

L.A. Noire

Games als Heavy Rain of iets soortgelijks zien wij als redactie maar al te graag. Waarom? Het is een genre waar in principe nooit iemand mee heeft durven werken. Van de andere kant bekeken is het voor ontwikkelaars vaak een sprong in het diepe, hopende op een goed ontvangst en natuurlijk goede verkoopcijfers. Grootmeester in de sandbox-games (hoewel meningen soms verschillen), Rockstar, heeft zich de afgelopen vijf jaar beziggehouden met iets dat in zekere mate te vergelijken is met een game als Heavy Rain (vandaar de verwijzing!). L.A. Noire; niet direct ontwikkeld door het Grand Theft Auto-team, maar uitbesteed aan Team Bondi, welke eerder verantwoordelijk is geweest voor... nog geen andere game.

Een geval apart

En hoewel wij inderdaad spreken over een volledig nieuw team van ongeveer tweehonderd man, wist Rockstar zich tóch strak aan de planning en ontwikkeling te houden. L.A. Noire is namelijk een geval apart. Niet zozeer vanwege zijn setting of gameplay, maar het gebruik van échte acteurs en een dertigtal camera's om elk mogelijke gezichtsuitdrukking vast te leggen op band. Dit opvallende aspect is ongetwijfeld het visitekaartje van de game, al moet gezegd worden dat de gameplay net zo opvallend en verfrissend is geworden dan eerder gedacht. In de game neem je de rol over van oud-oorlogsheld Cole Phelps, wie ná zijn periode op het slagveld onderdeel is geworden van het politiekorps in Los Angeles, welteverstaan in het jaar 1947. Langzaamaan groeit Cole naar hogere functies en krijgt hij op den duur de rol van detective toegewezen. Vanaf dit punt begint de game zijn waarde te tonen. Als detective krijgt Cole stapsgewijs cases toegewezen (van spannende moorden tot brandstichting), welke aansluitend opgelost kunnen worden door de plaats van het delict te bezoeken en tevens verdachten en/of getuigen te ondervragen. Het vinden van bewijsmateriaal is hier van essentieel belang, net als het notitieblokje waar alles op genoteerd staat.

Realistisch ondervragen

Tijdens ondervragingen heb je de keuze om - na bepaalde vragen te hebben gesteld - de persoon in kwestie te geloven, in twijfel te brengen of verdenken op leugens. Laatstgenoemde kun je bijvoorbeeld enkel verdedigen als je het juiste bewijsmateriaal in bezit hebt om het tegendeel te bewijzen. Let hier vooral op de eerder besproken gezichtsuitdrukkingen die men heeft vastgelegd - ogen die wegdraaien, wenkbrauwen die bepaalde bewegingen maken of zelfs de toon waarop iets wordt gezegd; alles kan als verdacht gezien worden. Het voeren van gesprekken heeft - hoe interessant het ook is - gelukkig niet de grootste toon gekregen. Ja, het is een essentieel onderdeel van de game, maar het vinden van bewijsmateriaal net zo min. Los Angeles is namelijk een grote, hele grote stad, waarin het gebruik van bijna honderd verschillende auto's en snelle cases, zoals een bankoverval of ruzie, de game tot een creatieve sandbox-game maakt. Heavy Rain en Mafia II deden het apart; dit is een combinatie van beiden.

8,5 / 10